همه چیز درباره مالزی
مالزی یکی از توسعه یافته‌ترین کشورهای آسیای جنوب شرقی از نظر اقتصادی است که در عین حال از تنوع فرهنگی زیادی برخوردار است. این کشور از دو خشکی مجزا از هم تشکیل شده است که به نام‌های شبه‌جزیره مالی و بورنئو خوانده میشوند. پایتخت آن کوالالامپور است، اما وزارتخانه‌ها و مراکز اداری آن در شهر تازه تاسیس پوتراجایا مستقر هستند. این کشور در گذشته جزو قلمرو امپراتوری بریتانیا محسوب می‌شد. کشور فدراتیو مالزی استقلال خود را در 31 ماه آگوست سال 1957 میلادی به دست آورد. مالزی در سالهای اخیر اجرای برنامه‌های توسعه‌ای را در دستور کار خود قرار داده است که سبب شده این کشور در زمره کشورهای صنعتی جهان دسته‌بندی شود.
اطلاعات کلی درباره مالزی
| پایتخت | کوالالامپور |
| بزرگترین شهر | کوالالامپور |
| نوع حکومت | فدرال |
| زبان رسمی | مالایی |
| مساحت | 329,847 کیلومتر مربع |
| جمعیت | 27,565,821 سرشماری 2010 |
| واحد پول | رینگیت (MYR) |
| منطقه ی زمانی | UTC+8 |
| پیش شماره تلفن | +60 |
| دامنه ی اینترنتی | .my |
پرچم کشور مالزی
زمان به وقت مالزی
آب و هوای هم اکنون مالزی
موقعیت جغرافیایی مالزی در نقشه جهان
آب و هوای مالزی (Malaysia Weather)
مالزی کشوری است نزدیک خط استوا و آب و هوای آن دارای اقلیم مناطق حاره است. فقط یک فصل دارد، نه بهاری، نه پاییزی و نه زمستانی. در این کشور همیشه تابستان است با دمایی حدود حداکثر ۳۴ درجه و حداقل ۲۴ درجه با رطوبت نسبی ۸۰% . اما وجود باران های فراوان لطافتی به همراه دارد که این آب و هوا را قابل تحمل می کند. میانگین بارندگیکشور حدود ۲۵۰۰ میلی متر در سال است. در ماه های پر باران (آوریل، می، اکتبر، نوامبر و دسامبر) میزان بارندگی حدود ۲۷۰ میلی متر در ماه و در ماه های کم باران جون و جولای ۱۰۴ میلی متر است.
مشخصه ی آب و هوای استوایی مالزی، بادهای موسمی سالانه است که در ماه های آوریل و اکتبر در جنوب غرب و از اکتبر تا فوریه در شمال غرب می‌وزند.
جغرافیای مالزی (Malaysia Geography)
کشور مالزی در جنوب شرقی آسیا واقع و از لحاظ جغرافیائی از دو قسمت کاملا جدا تشکیل شده است. میان ۱ تا ۷ درجه عرض شمالی و ۱۰۰ تا ۱۱۹ درجه طول شرقی قرار دارد.
دو بخش متمایز مالزی از طریق دریای چین جنوبی از یکدیگر جدا شده‌اند، که هر دو بخش غربی شبه جزیره مالزی و شرق مالزی، دارای منظره ی بسیار مشابهی از دشت های مرتفع ساحلی هستند که اغلب از تپه‌ها و کوهستان های جنگلیانبوه پوشیده شده است. مرتفع ترین نقطه ی کشور مالزی، کوه کینابالو به ارتفاع ۴٬۰۹۵٫۲ متر بر روی جزیره بورنئو قرار دارد.
تنگه مالاکا که بین سوماترا و شبه جزیره مالزی قرار دارد، مهمترین مسیر کشتیرانی جهان محسوب میشود.
پوتراجایا، مرکز اداری جدید التاسیسی برای دولت فدرال مالزی است که تا حدی در نظر دارد از تراکم فزاینده داخل پایتخت مالزی، کوآلالامپور بکاهد. کوآلالامپور به عنوان مقر پارلمان و علاوه بر آن مرکز بازرگانی و مالی کشور باقی می‌ماند. دیگر شهرهای اصلی آن عبارتند از پنانگ، جرج تاون، ایپوه، جوهور باهرو، کوچینگ، کوتاکینابالو، آلوراستار و شهر مالاکا.
اقتصاد مالزی (Malaysia Economy)
واحد پول مالزی رنجیت یا رینگیت Ringgit می باشد که با علامتRM مشخص می شود. یک دلار آمریکا معادل ۸۰/۳ رنجیت مالزی است. ارزهای خارجی در بانک ها و صرافی ها به آسانی قابل تبدیل هستند.
همه مسافران مالزیایی و بیگانه باید اظهارنامه ارز(TDF) را پر کنند. این برگه دارای دو بخش جدا از یکدیگر می باشد و دو ستون برای بیگانگان و اتباع مالزی دارد که در آن مقدار ارزی را که با خود دارند بیان می کنند. قسمت آبی این اظهارنامه مخصوص مالزیایی ها و قسمت سفید مخصوص خارجی ها است.
فرهنگ مردم مالزی (Malaysia Culture)
مالزی کشوری است تفریحی و بسیار زیبا که در سال ۲۰۰۶ بیست و دو میلیون نفر توریست را پذیرا بوده است. جمعیت این کشور ۲۸ میلیون نفر است.
مردم مالزی افرادی بسیار خون گرم و میهمان نواز هستند و ایرانی‌ها را بسیار دوست دارند. مسلمان ها در این کشور دارای رستوران ها و فروشگاه‌هایی هستند که با آرم حلال مشخص میشوند.
با توجه به طبیعت بخشنده ی این سرزمین، بومی‌ها که اکثرا مسلمانند دارای اخلاقی خوش و دست و دل باز هستند. مالزی دارای نظم و ترتیب در کارها به شکل کاملا اروپایی است که با توجه به سرمایه گذاری های شرکت‌های ژاپنی در این کشور و نظارت و مدیریت ژاپنی‌ها، این نظم در تمام نقاط مشهود است.
مالزی یک جامعه چند نژادی، چند فرهنگی و چند زبانی است که شامل ٪۶۵ مالایایی و دیگر قبایل بومی، ٪۲۵ چینی، و ٪۷ هندی می‌باشد. مالایایی‌هایی که بزرگترین مجموعه ی جمعیتی را در مالزی تشکیل می‌دهند، همگی مسلمان هستند. مالایایی‌ها از لحاظ سیاسی نقش غالبی را ایفا نموده و گروهی را تشکیل می‌دهند که بومیپوترا نامیده میشوند.
بزرگترین قبیله بومی از لحاظ تعداد، مردم ایبان از ساراواک هستند که تعدادشان بیش از ۶۰۰ هزار نفر است. برخی از مردم ایبان هنوز در روستاهای قدیمی جنگلی در کلبه‌هایی در کنار رودهای راجانگ و لوپار و سرشاخه‌های آن زندگی می‌کنند، اما بسیاری از آن ها به شهر مهاجرت کرده‌اند. بیدایوه، (۱۷۰۰۰۰) قبیله‌ای است که افراد آن در بخش جنوب غرب ساراواک قرار دارند. بزرگترین قبیله بومی در ساباه، کادازان است. بیشتر آن ها کشاورزان مسیحی هستند که از این طریق امرار معاش می‌کنند.
جمعیت چینی‌ها در مالزی عمدتا شامل فرقه‌های بدائیست ماهایالنا، تائوئیست یا مسیحی می‌باشند.
هندیها در مالزی عمدتا مردم تامیل هندو از جنوب هند هستند که بیشتر در شهرهای بزرگتر غرب شبه جزیره زندگی می‌کنند. هم چنین جامعه‌ای بزرگ از سیک ها در مالزی زندگی می‌نمایند که جمعیت آن ها بالغ بر ۸۳۰۰۰ نفر است.
نژاد مرکب اوراسیایی، کامبوجی، ویتنامی و قبایل بومی باقی جمعیت مالزی را تشکیل می‌دهند.
برخی نکات در سفر به مالزی
معمولا برای ورود به خانه ها و اماکن مذهبی، باید کفش ها را از پای در آورد.
برای خوردن و پول دادن از دست راست استفاده شود.
جهت رعایت ادب در دیدار از اماکن مذهبی باید بازوان و پاها پوشیده باشد.
با دست به کسی اشاره نگردد.
بیشتر هتل ها، رستوران ها و مراکز فروش، کارت های اعتباری از جمله Dinner ، MasterCard ، AmeriCredit ، American express و Visa را قبول می کنند.
زبان مردم مالزی (Malaysia Language)
زبان مالایی که به محلی باهاسا ملایو خوانده میشود، زبانی است که توسط مردم نژاد مالایی که از ساکنان شبه جزیره ی مالایا، جنوب تایلند، سنگاپور و شمال شرقی سوماترا هستند، صحبت میشود. این زبان، زبان رسمی کشور مالزی است.
در گذشته، زبان مالایایی عمدتا به خط جاوی نوشته می‌شد که یک الگوی خطی بر اساس زبان عربی است. با گذشت زمان، ترکیب لاتین بر الگوی جاوی به عنوان یک الگوی غالب نگارشی چیره شد. این مسئله بیشتر در اثر نفوذ نظام آموزشی استعماری بوده که به بچه‌ها نگارش لاتین را به جای الگوی عربی آموزش داده است.
زبان چینی در مالزی به انواع لهجه‌های چینی تکلم میشود، از جمله چینی ماندارین، هوکین / فوجیان، زبان کانتونی، هاکا و تئوچو. برخی از چینی‌ها به انگلیسی با عنوان زبان اول صحبت می‌کنند. زبان چینی از لحاظ تاریخی در جامعه تجاری مالزی رایج بوده است.
هندیها در مالزی به زبان تامیلی تکلم می‌کنند. همچنین بسیاری از طبقات متوسط تا بالای متوسط هندی در مالزی به زبانانگلیسی به عنوان زبان اول صحبت می‌کنند.
مذهب مردم مالزی (Malaysia Religion)
مالزی یک جامعه چند دینی است، و اسلام دین رسمی این کشور می‌باشد. بر طبق ارقام آماری در سال ۲۰۰۰، چهار دین اصلی آن عبارتند از اسلام، بودائیسم، مسیحیت (بیشتر در شرق مالزی) و هندوئیسم.
مردم مالزی شخصا به اعتقادات مذهبی یکدیگر احترام می‌گذارند و عمدتا مشکلات مذهبی داخلی از جهت سیاسی به وجود می‌آید.
غذای مردم مالزی (Malaysia Food)
غذا خوردن در مالزی به واقع تجربه ای لذت بخش است. ماهیت چند فرهنگی جمعیت مالزی طیف وسیعی از شیوه های آشپزی غنی محلی و شیوه های ابداعی غذا را مهیا ساخته است. گوناگونی چشمگیر مواد غذایی، دسرها و میوه ها در این کشور، تجربه ای دلپذیر را برای شما فراهم می کند.
شیوه طبخ منحصر به فرد و اصیل همراه با طعم های مالزیایی، چینی و هندی تجربه ایست که در زمان اقامت شما در مالزی از آن لذت خواهید برد. صرف غذا در بیرون از خانه نسبتا ارزان است. برخی رستوران ها شیوه ی آشپزی گیاهی محلی را با تاثیر جهانی غذاهای اروپایی، ژاپنی، تایلندی و ویتنامی همراه کرده اند.
غذاهای مالایایی
مواد اولیه طبیعی و خانگی این نوع غذاها از ویژگی خاص آن ها محسوب میشود. نارگیل، گرد فلفل، طعم های ترش گیاهی، پوست لیمو، ادویه و زردچوبه همراه با مواد اصلی غذایی همچون ماهی، گوشت و سبزیجات، مواد تشکیل دهنده این غذاها می باشند. سامبال تند که از گرد فلفل، خمیر میگو و ادویه تهیه می شود، چاشنی سنتی غذاهای مالزیایی است.
غذای محبوب ساتای، شامل برش هایی از گوشت گاو یا مرغ نمک سود است که روی ذغال کباب شده و به همراه سس شیرین و ادویه زده بادام زمینی سرو می شود. برش های خیار، پیاز و کتوپات (کته برنج پخته شده در برگ نخل) همراه این غذا سرو میشوند.
برخی از غذاهای مالایایی: ناسی لیماک، ناسی پادانگ، لاکسا جوهور، می جاوا، سوپ اکور، سوتو آیام
غذاهای چینی
برنج از غذاهای اصلی، ثابت و مورد علاقه چینی هاست که همراه سبزیجات بدون ادویه و گوشت سرو می شود. نودل ها (رشته های باریک نشاسته ای) نیز با تنوع و ترکیب های بسیاری طبخ می شوند. نودل ها معمولا همراه با سوپ و یا با تکه های گوشت سرخ شده طبخ می شوند. نودل های کاری دار معمولا با مرغ و تافو (پنیر سویا) آماده می شود.
برخی از غذاهای چینی: برنج و مرغ هاینانیز، انگا پو فان، وانتان می، نودل گوساله، آسام لاکسا
غذاهای هندی
ناسی کاندار از جمله غذاهای محبوب بین مسلمانان هندی است. ناسی واژه مالزیایی به معنای برنج است و کندار به معنای حمل چیزی بر چوبی حائل شانه است. ناسی کاندار غذای برنج با مرغ، گوشت یا ماهی در آب غلیظ و مقوی همراه با ادویه کاری است. نان هایی که از آرد ورز داده شده تهیه می شود و همانند پنکیک سرخ می شود نیز بسیار محبوب هستند و در انواع و اشکال متفاوت با نام های توسای، چاپتی، نان، روتی، کانای و ایدلی تهیه می شوند و ماهی کاری زده شده به عنوان سس همراه آن مصرف می شود. غذای برگ درخت موز نیز همراه با برنج و مرغ، گوشت گوسفند یا ماهی کاری زده شده طرفداران بسیار دارد و این غذا همراه با ترشی و سیزیجات در برگ درخت موز و با دست مصرف می شود.
برخی از دیگر غذاها: کاری کاکسا، ناسی بریانی، روتی کانال، مورتابک، میگو رنگ، روجاک و نوشیدنی های سندول و ته تریک
میوه های مالزی
مالزی دارای میوه های استوایی بسیاری است. برخی از این میوه ها فصلی و برخی در طول سال در دسترس هستند. میوه های محلی که از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند عبارتند از پاپایا، پشن فروت (میوه شوق)، هندوانه و آناناس.
سایر میوه ها عبارتند از موز، کارامبولا، سمپداک، سیکو، دوریان، گواوا، لانگست و دوکو، انبه، مانگوستین، رامبوتان و گریپ فروت.
فاصله و اختلاف زمانی مالزی (Distance & Local Time)
فاصله و اختلاف زمانی تهران و کوالالامپور (ایران و مالزی)
فاصله تهران تا کوالالامپور ۳۸۹۹ مایل معادل ۶۲۷۶ کیلومتر می باشد.
فاصله هوایی تهران و کوالالامپور ۸ ساعت و ۶ دقیقه می باشد.
ساعت کوالالامپور ۳.۳۰ در تابستان و ۴.۳۰ در زمستان از تهران جلوتر است. یعنی ساعت ۹ در تهران معادل ۱۲/۳۰ در کوالالامپور است.
کوالالامپور در منطقه زمانی (UTC/GMT +8) قرار دارد.
جشن ها و تعطیلات رسمی در مالزی (Malaysia Celebrations)
مردم مالزی در طول سال تعدادی روزهای تعطیلی و جشن دارند. برخی از این تعطیلات جزو تعطیلات عمومی فدرال معرفی شده‌اند و بعضی دیگر توسط خود ایالات به عنوان تعطیلات عمومی معرفی میشوند. برخی جشن ها نیز که جزو تعطیلات عمومی محسوب نیستند، از سوی گروه‌های خاص نژادی یا مذهبی تعطیل محسوب میشوند.
مشهورترین روز تعطیل در مالزی هاری مرداکا (روز استقلال) در ۳۱ اوت به یادبود استقلال فدراسیون مالزی در سال ۱۹۵۷ می‌باشد. هاری مرداکا و نیز روز کارگر (۱می)، روز تولد شاه (اولین شنبه ماه ژوئن) و برخی اعیاد دیگر به عنوان تعطیلات عمومی و رسمی و فدرال در این کشور محسوب میشوند.
مسلمانان در مالزی (از جمله تمام مالایایی‌ها و دیگر مسلمانان غیر مالایایی) در تعطیلات مسلمین جشن می‌گیرند. معروف ترین عید،Hari Raya Puasa که هاری رایا عیدالفطر نیز گفته میشود و ترجمه مالایایی آن عیدالفطر است. این عید از سوی مسلمانان سراسر جهان در پایان ماه رمضان، ماه روزه داری، برگزار میشود. علاوه بر Hari Raya Puasa، آن ها Hari Raya Haji که هاری رایا عیدالاضحی نیز گفته میشود و ترجمه آن عیدالاضحی (قربان) بوده و اول ماه محرم (سال جدید اسلامی) و مولد الرسول (روز تولد پیامبر (ص)) را نیز جشن می‌گیرند.
با توجه به بودن فرهنگ چینی در مالزی، جشن هایی در این کشور برگزار میشود که از سوی تمام چینی‌های سراسر جهان انجام می‌گیرد. سال جدید چینی معروفترین این جشن ها است که ۱۵ روز طول می‌کشد و با جشن فانوس به پایان می‌رسد. دیگر جشن های برگزار شده از سوی چینی‌ها عبارتند از جشن کینگمینگ، جشن قایق اژدها و جشن میانه پاییز. علاوه بر جشن های سنتی چینی، بودائی‌های چینی نیز جشن روز وساک را برگزار می‌نمایند.
اکثر هندی های مالزی هندو هستند و جشن دیپاوالی (دیوالی) یا جشن نور را برگزار می‌کنند، در حالی که تایپوسام مراسمی است که در سراسر کشور با تجمع هندوها در باتو کیوز (غارهای باتو) برگزار می‌گردد. گذشته از هندوها، سیک ها نیز جشن وایساکی، یا سال جدید سیک ها را برگزار می‌کنند.
جشن های دیگر همچون کریسمس، هاری گاوای بین مردم ایبان در دایاک، پستاکاآماتان از مردم کادازان دوسون نیز در کشور مالزی برگزار میشود.
با وجود آن که بیشتر این جشنها مربوط به نژاد یا مذهب خاصی میشود، تمامی مالایایی‌ها بدون توجه به پیشینه مذهبی و نژادی خود، این جشن ها را با هم برگزار می‌کنند. در سالهای ۱۹۹۸-۱۹۹۶ زمانی که جشنهای هاری رایا پوآسا و سال جدید چینی با یکدیگر همزمان گردید، شعارRaya Kongsi که ترکیبی از Gong Xi Fa Cai بود، برای تبریک سال نوی چینی استفاده شد و هاری رایا (که در زبان مالایایی به مفهوم جشن گیری با همدیگر می‌باشد) به کار رفت. در طول سال های ۲۰۰۶-۲۰۰۵، هاری رایا پوآسا و دیواپالی با یکدیگر مقارن شده، و یک شعار مشابه Raya Deepa ابداع شد.
